Wekelijks kan je over heel Vlaanderen aan orienteering doen, wist je dat hiervoor dagelijks vele vrijwilligers druk in de weer zijn? Zonder vrijwilligers kan orienteering niet bestaan, we zijn hen dan ook enorm dankbaar voor hun inzet!
Met “Meet the volunteer” willen we onze vrijwilligers beter leren kennen en stellen hem of haar enkele vragen. Deze keer aan het woord: Adriaan Pelckmans.
- Wie ben je?
Ik ben Adriaan Pelckmans, een 32-jarige orienteering-enthousiasteling. Sinds januari 2022 wonen mijn vriendin en ik in Herentals, nabij de prachtige bossen van de Kempische Heuvelrug. In mijn dagelijks leven ben ik actief als onderzoeker bij de Vlaamse Instelling voor Technologisch Onderzoek (VITO), waar ik voornamelijk werk aan beleidsondersteunende studies over industriële emissies en de milieuvriendelijke technieken om die te beperken. - Welk vrijwilligerswerk doe je?
In 2020 ben ik lid geworden van het bestuursorgaan van Orienteering Vlaanderen, waarbinnen ik het contactpunt ben voor alles wat met topsport te maken heeft. Het is leuk om de ambitieuze en intensieve werking van de BeArrows waar mogelijk te ondersteunen vanuit de federatie. Ik geloof ook in het groeipotentieel van onze sport, en ben ervan overtuigd dat een sterke federatiewerking die groei kan en moet ondersteunen en aanzwengelen.Naast mijn bestuursrol bij OV ben ik ook lid van de ploegencommissie op nationaal niveau onder ABSO-BVOS. En op clubniveau ben ik ondervoorzitter van de Antwerp Orienteers, een club die in 2019 het levenslicht zag. Ik denk dat we als club trots kunnen zijn op de weg die we al hebben afgelegd, en op de vernieuwende wind die we met onze lokaal verankerde werking doen waaien in het Vlaamse clublandschap. Bij de club geniet ik er ook van om operationele taken op te nemen zoals het zetten van posten of het bemannen van de start. - Wanneer ben je gestart als oriënteur?
Dat was in 2005, op de kaart van Tielenkamp. Klasgenoot en goede vriend, Jeremy Genar, woonde vlak naast die kaart en ik wou de sport waarin hij toen al hoge toppen scheerde wel eens uitproberen. Ik zal nooit vergeten hoe ik na de finish onmiddellijk overtuigd was van het feit dat deze sport iets voor mij was en hoe ik kon blijven kijken naar die kaart. - Wat is je grootste blunder?
In 2013 liep ik voor een Finse club, IF Sibbo-Vargarna, de lange nacht op de 10mila-aflossing in Zweden. Zonder technische voorbereiding om 3u ‘s nachts het bos in voor 18km vogelvlucht zonder forking – met mijn conditie toen moest dat wel lukken. Maar na enkele kilometers in een snel treintje vol Scandinavische lopers sloeg ik m’n enkel om en moest ik lossen. Probleem was dat ik het kaartcontact toen ook al lang gelost had, en het nog zeer lange kilometers werden tot de finish. Daar stond landgenoot Ken Peeters klaar om me af te lossen, die gelukkig de Belgische eer nog kon redden. - Wat is je meest memorabele orienteering ervaring?
De tijd dat ik als belofte en junior meeging op (toen nog VVO-)stages en selecties was zonder twijfel memorabel. Met een groep leeftijdsgenoten naar o.a. Scandinavië afzakken, om daar onder geweldige begeleiding van de coaches het bos in te trekken, dat levert herinneringen en vrienden voor het leven op. Het doet me plezier om te zien dat, naast schitterende prestaties, de BeArrows-werking ook bijdraagt aan zo’n hechte vriendschappen. (Bescheiden) sportieve successen volgden voor mezelf pas later, waarbij de overwinningen op de tweedaagse orienteeringwedstrijd Karrim’HOC in 2013 en 2016 wellicht de meest memorabele zijn. Na 2 dagen afzien met teamgenoot Jeremy als eerste binnenkomen, dat doet wat met een oriënteur!
BEDANKT Adriaan! Dankzij jou wordt orienteering elke dag nog beter!
Meer vrijwilligers leren kennen? Lees dan ook: Meet the volunteer: Pascal
