Wekelijks kan je over heel Vlaanderen aan orienteering doen, wist je dat hiervoor dagelijks vele vrijwilligers druk in de weer zijn? Zonder vrijwilligers kan orienteering niet bestaan, we zijn hen dan ook enorm dankbaar voor hun inzet!
Met “Meet the volunteer” willen we onze vrijwilligers beter leren kennen en stellen hem of haar enkele vragen. Deze keer aan het woord: Pascal Mylle.
- Wie ben je?
Ik ben Pascal Mylle, 47 jaar, getrouwd met Karin en papa van 3 dochters. Orienteering is voor ons een gezinsactiviteit onder het motto “Alles kan en niets moet (behalve deelnemen dan 😉)”. Ik werk sinds april 2022 als Applicatiebeheerder, een soort IT-functie, in het Jessa Ziekenhuis. Het was een bewuste keuze om een job in een ziekenhuis te zoeken. Zo voel ik mij toch enigszins nuttig op deze gekke, snel veranderende wereldbol. - Welk vrijwilligerswerk doe je?
Ook in het orienteering-wereldje wil ik mij nuttig maken. In een omgeving die draait op vrijwilligerswerk, was het voor mij ondenkbaar om niet mee te helpen en dit alles mee mogelijk te maken. Zo ben ik voor mijn club hamok al snel begonnen met klusjes waar je niets voor moet kunnen, zoals het oprollen van het kinder-O touw. Vervolgens was het mee vergaderen als clubbestuurder en iets later heb ik ook de secretarisfunctie opgenomen. Tussendoor organiseerde ik al eens graag een training, een evenementje of een clubweekend. In dit soort activiteiten probeer ik steeds het midden te vinden tussen ludiek, recreatief en toch uitdagend voor onze toppers.
Binnen Orienteering Vlaanderen draai ik al even mee in de jeugdcommissie (oorspronkelijk Ploegencommissie) en zo heb ik al vele Allerheiligenstages of weekends mee begeleid.
Sinds een paar jaar maak ik tevens deel uit van de Raad van Bestuur en heb ik zelfs de rol van voorzitter opgenomen. Hierin wil ik iedereen die vooruit wilt met de sport ondersteunen. Orienteering blijft immers de mooiste sport ter wereld met de mooiste mensen ter wereld. - Wanneer ben je gestart als oriënteur?
Ik ben ongeveer twaalf jaar geleden gestart. Omwille van medische redenen was ik gestopt met (café)voetballen en ik zocht iets anders. Tijdens het lopen kwam ik een paaltje van een vast parcours tegen. Dit bracht 20-jaar oude herinneringen aan een initiatie Oriëntatielopen naar boven. Tuur en Luc Cloostermans gaven bij ons in het dorp steevast initiatie op allerlei sportkampen. Ik herinnerde mij dat ik dit zeer plezant en boeiend vond en nam contact met hamok. Zo zie je maar dat een initiatie vandaag, nog gevolgen kan hebben ver in de toekomst. - Wat is je grootste blunder?
Een grootste blunder uit de zovele kiezen is moeilijk. De meest voorkomende fout is wellicht “Overschatting”. De 2dekeer dat ik deelnam aan een o-wedstrijd was tijdens een 3-daagse van Limburg. Natuurlijk zou ik deelnemen aan de Long Difficult. Ik had toch al één keer eerder een IOF-kaart gezien en voelde mij fit. Ik had beloofd om thuis te zijn voor de soep, maar het werd het vieruurtje dat al op tafel stond.
Herkenbaar voor vele lopers is ook dat iedere keer je denkt dat je goed bezig bent, je opeens een grote fout maakt. Een val waarin ik meermaals gelopen ben. - Wat is je meest memorabele orienteering ervaring?
Eén memorabele ervaring er uit halen kan ik niet. Maar ik kan enorm genieten van de 3-daagses van Vlaanderen, Limburg, Kempen of België.
Sporten in mooie terreinen, nakaarten onder de zon met een drankje, kamperen, een barbecue, …
BEDANKT Pascal! Dankzij jou wordt orienteering elke dag nog beter!
Meer vrijwilligers leren kennen? Lees dan ook: Meet the volunteer: Warre
