Wekelijks kan je over heel Vlaanderen aan orienteering doen, wist je dat hiervoor dagelijks vele vrijwilligers druk in de weer zijn? Zonder vrijwilligers kan orienteering niet bestaan, we zijn hen dan ook enorm dankbaar voor hun inzet!
Met “Meet the volunteer” willen we onze vrijwilligers beter leren kennen en stellen hem of haar enkele vragen. Deze keer aan het woord: Dirk Goossens.
- Wie ben je?
Ik ben een 58 jaar jong gepensioneerde militair die gepassioneerd is door de oriëntatiesport. Mijn opleiding als meubelmaker kwam nooit tot ontplooiing en beperkte zich tot het gebruik van nagels en vijzen in de tuin. Samen met Linda reis ik de wereld rond op zoek naar nieuwe oriëntatiegebieden en het ontmoeten van nieuwe mensen die even gebeten zijn door onze sport. - Welk vrijwilligerswerk doe je?
Mijn eerste stap als vrijwilliger werd gezet in 1997. Samen met Linda zette ik mijn schouders onder het juniorenteam. Gedurende 4 jaar werkte we intensief met een 25 tal jongeren wat resulteerde in een fantastische ervaring en dito resultaten.
Enkele jaren later zag ik het potentieel dat onze Vlaamse lopers hadden voor een nieuw tak in onze sport (SPRINT) en engageerde ik me als trainer van de senioren.
Momenteel ben ik lid van
-OV kalender commissie die de nationale en regionale kalender samenstelt
-OV kaart commissie die het kaartkadaster beheert en de kaartkwaliteit tracht te verbeteren.
-OV Adviseurs
-ABSO Technische commissie
-En binnen TROL beheer ik de kalender en organiseer jaarlijks wel een wedstrijdje.Mijn moto is steeds “ Als je verandering wil, zet er dan je schouders onder of zwijg”. - Wanneer ben je gestart als oriënteur?
Als militair bleek ik wel een gave te hebben in het vinden van de juiste weg bij droppings. Blijkbaar was dit ook opgevallen bij enkele ervaren oriënteurs binnen mijn eenheid en werd ik meegenomen naar het Militair Kampioenschap Oriëntatielopen.
Gestart zonder enige ambitie schopte ik het direct tot in de finale wat toen wel wat was. Een jaar en 3 militaire wedstrijden later belandde ik zelfs in de top 10.
Door deze prestatie volgde een oproep voor de Militaire ploeg maar ook de drang om aan burgerwedstrijden deel te nemen. Op kousenvoeten nam ik deel aan de eerste nationale wedstrijd van TROL op Witte bergen en kreeg daar direct een aansluitingsformulier onder mijn neus geschoven. Of… hoe iemand die van haar nog pluim weet, bij een club terecht komt die wel of niet bij hem past of zelfs maar in de buurt van zijn woonplaats gevestigd is.
Tussen het voetballen en de kindervakanties door werd het beoefenen van oriënteren als maar interessanter in die zin dat er ook over de grenzen werd gelopen. Na de eerste deelname in de 5 daagse van Tsjechië was een nieuw pad in geslagen wat momenteel resulteert in deelname aan wedstrijden in 57 landen.
Na enkele jaren in de militaire ploeg werd ook de stap naar de burgerploeg gezet wat resulteerde in 3 deelnames ( 1993-1995-1997) aan WOC. - Wat is je grootste blunder?
-Tijdens een militair wereldkampioenschap in Zweden kwam ik onderweg een Marokkaanse loper tegen, die voor het eerst aan een WK deelnam. Die beweerde dat hij mijn volgende post wist staan. Goedgelovig als ik was, volgde ik hem zonder kaartcontact te houden en ging hopeloos den boer op.
-De weg vragen in Canada als 42 jarige was ook eentje om te onthouden.
Kom ik een oud vrouwtje tegen die schijnbaar goed in haar wedstrijd zit en weet waar ze is. Ik niet dus en na wat zwerven besluit ik even aan haar de weg te vragen.
Eerste vraag die ik krijg of ik gewond ben? Nee?
Tweede hoe oud ik ben? 42 ?
Haar besluit na het beantwoorden van deze vragen.
Ik kan geen enkele reden bedenken waarom ik je zou helpen.
En eigenlijk had ze wel gelijk.-Ook heb ik eens een kaart getekend waarop ik vergeten was het blauw in te kleuren. Nu was er een redelijk groot moeras in het midden van de kaart welke nogal cruciaal was als wegkeuze. Blijkbaar waren er veel natte lopers in Tielen die dag😉 - Wat is je meest memorabele orienteering ervaring?
Memorabel betekent voor mij kippenvlees, armhaar recht omhoog of tranen in de ogen. Er zijn er wel enkelen die in mijn geheugen geprent zijn.De wedstrijd die mij nog altijd bijblijft als loper is het WK in Amerika.
Als debutant mocht ik daar de lange afstand lopen in epische omstandigheden.
Regen, mist en een kaart om schrik van te krijgen. Na bijna 2 Hr. was ik zo blij dat ik de wedstrijd volbracht had, dat de resultaten eigenlijk van geen tel waren.Als coach heb ik er twee die eeuwig bijblijven te beginnen met de collectieve prestatie van de junioren in Tsjechië in 2000. Met 6 A finales én bangelijk aflossingen was dit toen niet gezien! Het heeft me wel mijn haar gekost, want dat was de afspraak met de junioren “Goede prestatie is kaal naar het banket gaan”.
Tweede was het struikelmoment van Yannick tijdens WOC in Scotland.
Of hoe de wereld bleef stilstaan, de klok verder tikte en een medaille verdween.Als organisator zal de start van de Knock-out sprint op ASOM in Oostende ook eentje zijn dat ik koester. De stilte die vooraf ging aan de start en de explosie van het publiek bij de start was een nooit eerder gevoel van WHOOW was dees???
Helaas is er ook een memorabele ervaring die je niemand toewenst, die ik moet vernoemen. Wereldkampioen voor 20 min grappen we er nu wel eens mee.
Na een gesloten poort werd de wedstrijd geannuleerd en een streep getrokken door 3 jaar voorbereiding.Het mooie aan onze sport is dat er volgende week weer een wedstrijd is en je hopelijk eeuwig kan blijven deelnemen.
BEDANKT Dirk! Dankzij jou wordt orienteering elke dag nog beter!
Meer vrijwilligers leren kennen? Lees dan ook: Meet the volunteer: Karl
