Wekelijks kan je over heel Vlaanderen aan orienteering doen, wist je dat hiervoor dagelijks vele vrijwilligers druk in de weer zijn? Zonder vrijwilligers kan orienteering niet bestaan, we zijn hen dan ook enorm dankbaar voor hun inzet!
Met “Meet the volunteer” willen we onze vrijwilligers beter leren kennen en stellen hem of haar enkele vragen. Deze keer aan het woord: Luc Melis.
- Wie ben je?
Ik ben 62 jaar en al een vijftal jaren een jonggepensioneerde politieman. Een heel groot deel van mijn
vrije tijd gaat naar het oriëntatielopen en samen met Greet en vele vrienden gaan elk jaar een heel aantal
reizen en vakanties naar oriëntatiewedstrijden doorheen gans Europa. - Welk vrijwilligerswerk doe je?
Ik ben begin 1993 begonnen als bestuurslid bij hamok. Net voordien had ik met “Heidehuizen” mijn
eerste kaart verkend en een beetje later werd ik gevraagd om bestuurslid te worden. Mijn tweeëndertigste
jaar in het clubbestuur dus momenteel. Bij hamok ben ik van 2002 tot 2014 de clubvoorzitter geweest.
Ook bij OV zat ik in een aantal commissies. Eerst de Beheerraad (de tijd van de heroïsche discussies…)
nadien de Jeugdcommissie (Toen Elien en Toon begonnen met oriënteren), de Sport-en Kaartencommissie
en momenteel nog de Kalendercommissie en de Kaartencommissie. Vanuit de Sportcommissie werd ik na
het onverwachte overlijden van Jacky Sallaerts dertien jaar geleden ook de coördinator van de jaarlijkse
Interlandwedstrijd OV-NOLB-FRSO-EOC-LHdF-LUXO voor onze Vlaamse ploeg.
Verder heb ik een vijftal kaarten in Balen, Geel en Mol verkend en getekend. Ik onderhoud nu deze
kaarten en doe soms ook nazicht van andere kaarten van onze club. - Wanneer ben je gestart als oriënteur?
In 1987 gaf sportonderrichter bij de rijkswacht Georges Rogiers ons een les in kaartlezen en oriëntatie. Dit
voelde voor mij direct heel tof aan en na van een eerste echte wedstrijd te hebben geproefd op de kaart
van Gerhagen, zorgde Georges ervoor dat ik in het oriëntatieteam van de Antwerpse rijkswacht terecht
kwam. Diezelfde Georges bracht me in contact met Tuur Cloostermans en mijn aansluiting bij hamok
(toen nog Ham OK) was rap gebeurd. De bal begon te rollen en is vanaf toen nooit meer gestopt met
rollen. Ik heb het me wel nog geen seconde beklaagd. We hadden ooit de bedoeling om in elk Europees
land wedstrijden te lopen maar door de Russische oorlogstoestanden gaan toch enkele landen niet
afgevinkt geraken. Niet erg natuurlijk, onze sport geeft sowieso heel veel plezier terug. - Wat is je grootste blunder?
Oriëntatielopen is zo gevarieerd en de uitdagingen in in de meest verschillende terreinen zijn zo groot dat
het onmogelijk is om volledig foutloos te lopen. ‘Grote fouten’ zijn dan ook heel snel gemaakt, blunders
zijn een andere categorie natuurlijk.
Twee blunders blijf ik wel altijd onthouden:
– tijdens een clubkampioenschap op de Rodeberg in Tessenderlo kwam ik als koploper aan voor het derde
en laatste deel van de cross. Gunther D had voor dat laatste kaartje de kaartschaal veranderd van 1/10000
naar 1/1000… Ik had dat natuurlijk niet gelezen en niet door en mijne post die 15 meter verder al stond
ging ik 150 meter verder zoeken. Toen ik dat na wat gevloek doorhad was de koers natuurlijk verloren en
Martin Beckers werd net voor mijn neus hamokclubkampioen…
– Die van een driedaagse in Noorwegen kan ook wel tellen. We waren op tijd af gereisd en hadden vooraf
ter plaatse getraind zodat we toch met een beetje vertrouwen de wedstrijden begonnen. De eerste dag een
forestsprint en die was meegevallen. Klaar dus voor een zware Long Distance. Al direct een lang en
moeilijk eerste been waar het controlenummer niet klopte. Na wat omzwervingen had ik door dat ik een
verkeerde postenbeschrijving bijhad. Stevige flater maar de afstand terug naar de start was te ver en ik
besloot om heel voorzichtig en gefocust verder te lopen. In erg moeilijk en zwaar terrein kon ik toch
foutloos uitlopen maar door uit noodzaak te voorzichtig en traag te zijn had ik veel te veel tijd verloren. Ik
werd wel helemaal sprakeloos toen ik na de finish en het volledig openplooien van de kaart vaststelde dat
de postenbeschrijving ook gewoon op de loopkaart zelf gedrukt stond… - Wat is je meest memorabele orienteering ervaring?
Prachtige ervaringen op overschot door de vele avonturen met de vriendengroep door gans Europa en ook
Jeroen heeft de hamokdeelname aan de 25Manna-aflossingen in Zweden al vermeld maar drie uitschieters
zijn toch:
– In Deggendorf werd de eerste keer een Europees Politiekampioenschap Biathlonorientatie ingericht. In -Belgie was daar net sprake van, Borasca had zelfs de bedoeling om die sport te promoten. Julien L, Marc
M, gelegenheidscollega Jos T en ikzelf nieuwsgierig naar ginder. Karabijnschieten werd er vervangen
door pistoolschieten natuurlijk. De training was nefast maar tijdens het kampioenschap ging het geweldig
goed en ik werd bij de masters A de eerste Europese politiekampioen Biathlon-oriëntatie!
– Als teamleader met onze Vlaamse OV-ploeg de Interlandwedstrijd winnen natuurlijk! De eerste keer in
twintig jaar dat de Engelsen niet wonnen en wij met ons 42-koppig team die beker binnenhaalden op het
Klein Schietveld in Brasschaat was geweldig! Vooral de technische, snelle kleinrelïef terreinen liggen de
Vlamingen heel goed en ook in Kattenbos en het Noord-Brabantse Herperduin lukte het ons nog!! Ik ben
altijd heel content over de inzet van zoveel talentvolle atleten en atletes, van piepjong tot oud. Als we met
ons sterkste team en volledig kunnen aantreden moeten we van niemand schrik hebben!
– Ook straf vond ik een meerdaagse in Oekraïne. Met een gemengd Trol-hamokteam naar ginder voor een
herdenkingsmeerdaagse van 50 jaar oriëntatie in de vroegere USSR, zelfs op dezelfde terreinen als die
allereerste USSR-wedstrijden. We hadden daar alle acht goed gepresteerd en zagen tijdens de
eindceremonie een Belgische vlag ophangen tussen de vele andere vlaggen, natuurlijk vooral van de
vroegere Oostbloklanden Tijdens de ceremonie werden zelfs de lopers die de wedstrijd vijftig jaar geleden
ook hadden meegelopen herdacht maar de grootste verrassing was toch dat na thuisland Oekraïne en
Rusland het ineens België was dat derde was geworden voor de toch talrijk
ere ex-Sovjetlanden! We waren geweldig trots toen onze nationale driekleur langzaam omhoog werg
gehesen tijdens een knappe ceremonie!! Het afsluitende feest was weer navenant maar enkele maanden
later begon in Kiev de Maidan-revolutie en ik denk niet dat wij ooit nog in Oekraïne kunnen gaan lopen,
laat staan in Rusland…
